NRP in gesprek met CDA kamerlid Erik Ronnes over het Klimaatakkoord

12 oktober 2018

Ronnes: "De overheid zou de lokale netwerken op niveau moeten brengen."

NRP opnieuw in gesprek met Kamerlid Erik Ronnes (CDA)

Op donderdag 11 oktober organiseerde NRP Forum een ‘Achter de schermen bijeenkomst’. Tijdens zo’n bijeenkomst gaan we naar plekken waar je normaliter niet zo snel komt en in gesprek met personen die je normaal gesproken niet zo snel spreekt. Deze keer stond een bezoek aan de Tweede Kamer op het programma, met de mogelijkheid nog één keer door het Kamergebouw gingen voordat de renovatie gaat beginnen. Daarnaast stond een gesprek met Kamerleden Erik Ronnes (CDA) en Paul Smeulders (GroenLinks) over de uitvoering van het Klimaatakkoord op de agenda. 

Erik Ronnes is sinds mei 2015 kamerlid voor het CDA. Zijn maidenspeech in de Tweede Kamer ging over de chaos rondom energielabels. Paul Smeulders is sinds juni dit jaar Kamerlid voor GroenLinks. Paul Smeulders was voor zijn Kamerlidmaatschap wethouder van Helmond en organiseerde een duurzaamheidstop om Helmond in 2035 klimaatneutraal te krijgen.

NRP heeft genoeg te bespreken met de twee Kamerleden, maar zoals wel vaker het geval is met Kamerleden roept de plicht; Paul Smeulders zit in het debat over de WW uitkeringsfraude en Erik Ronnes heeft slechts 20 minuten omdat hij naar de kamer moet om te stemmen. Het risico van het vak. Daarom leggen we Erik Ronnes onze meest urgente vragen voor over het Klimaatakkoord. Een opgave waarvan wij als NRP partners ook soms wakker liggen. Want we hebben nog 8000 werkdagen te gaan om 8 miljoen panden CO2-neutraal te maken. Dat zijn maar liefst 1000 woningen per dag! Van het gas af vraagt dus om stevig het gas erop. Het per definitie een opgave waarvoor we allemaal aan de lat staan; overheid en bedrijfsleven. Bij de overheid mag het wel wat ambitieuzer en concreter is een veelgehoorde opmerking. Bij de bouwsector mag het allemaal wel wat innovatiever, sneller en goedkoper.

Wat is uw reactie op het Klimaatakkoord?

De stimuleringsregeling van afgelopen jaren functioneerde wel, maar daarmee het benodigde volume halen lukte niet. Nu ligt er het voorstel van de klimaattafels aan het kabinet. De doelstellingen die daarin worden gesteld, worden door iedereen onderschreven. Alleen de weg er naartoe is een met veel bergen en dalen. Dat is dan ook de grootste zorg. Hoe zorgen we dat we iedereen meekrijgen? Denk bijvoorbeeld aan mensen met een laag inkomen, mensen die een nieuwe woning kopen, mensen die in een monument wonen. Om iedereen op de trein te houden streven wij naar enige mate van realisme en betaalbaarheid.

Klinkt inderdaad logisch, maar moet je niet gewoon beginnen is de vraag vanuit NRP. Er moeten immers maar liefst 1000 woningen per dag verduurzaamd worden. Als we op iedereen moeten wachten, lopen we dan niet het risico dat we zo een paar jaar verder zijn?

Wie zou de kar moeten trekken om de klimaatdoelstellingen te behalen? Moet dit de overheid zijn, en dan de landelijke of lokale politiek, de markt of de bewoners?

De landelijke politiek zou meer op macroniveau de richting moeten uitzetten. Maar we moeten wel ruimte houden voor creativiteit. Want oplossingen die er zijn, verschillen per regio of zelfs per gemeente en wijk. Je zou de opgave op gemeenteniveau, of bijvoorbeeld met een cluster van gemeenten kunnen oppakken. Ga vooral ook met je bewoners praten en mobiliseer mensen vanuit de wijk. De kern moet gevormd worden door de mensen die er wonen. Kijk ook naar de locale (technische) mogelijkheden. Zo kun je bijvoorbeeld in regio’s waar veel hoogteverschillen zijn, elektriciteit genereren door gebruik te maken van deze hoogteverschillen.

Vanuit de aanwezigen komt de reactie of we juist niet meer moeten standaardiseren. Er zijn immers maar weinig verschillende woningtypen in Nederland. De overheid zou dan een soort toolbox kunnen maken. Het is een optie waar je naar kunt kijken, vindt ook Erik Ronnes. Het zou best kunnen werken om een soort ‘schap’ te maken waar alle opties op ‘uitgestald liggen’.

Erik Ronnes pleit verder voor het oprichten van gemeente- en leveranciers onafhankelijke energieloketten, zowel online als fysiek. Deze zouden lokaal kennis en kunde kunnen bieden om mensen en organisaties op weg te helpen.  Erik ziet een rol voor de overheid weggelegd om dat netwerk van loketten op gelijkwaardig niveau te krijgen.

Hoe ziet u de rol van de welstandscommissies?

Het is goed om te kijken of de eisen die we gekend hebben nog passen. Ik denk dat we wel meer los moeten laten, maar op rijksniveau de welstand opheffen gaat te ver. Het aanzien moet ook bewaakt worden. Anderzijds moet er wel ruimte zijn voor innovatie. Balans tussen de woningkwaliteit en de verschijningsvorm is dus belangrijk.

Zijn woningcorporaties eigenlijk wel de goede startmotor? Er ligt veel op hun bord (meer belasting, nieuwe woningen, verduurzamen) en ze kunnen niet alles tegelijkertijd. Hoe kijkt u hier tegenaan?

Met de opgave die er ligt moeten partijen samenwerken, anders gaan we de doelstellingen niet halen. De overheid zou de lokale netwerken op niveau moeten brengen. Vervolgens kunnen corporaties dan een trekkersrol vervullen.

Wat verwacht u van de markt?

De markt hebben we nodig, zeker als het gaat om innovatie. Ondernemers die lef hebben om nieuwe wegen in te slaan.  De overheid kan ondersteunen en stimuleren met regelingen, subsidies en innovatiebudgetten om producten en oplossingen vooruit te helpen.

Bron: NRP.nl